Sołtys: Grzegorz Mróz
Telefon: 782 158 505
Poczta: 33 – 393 Marcinkowice
Rada sołecka:
Borzęcka Barbara
Jadwiga Popiela
Marcin Wideł
Żuchowicz Sławomir
Jan Szkaradek
Liczba mieszkańców: 559 osoby
Powierzchnia: 183,3800 ha
Rdziostów leży na północno – zachodnich obrzeżach Kotliny Sądeckiej u podnóża Beskidu Wyspowego.
Osada założona w końcu XIII stulecia, w dawnych dokumentach miejscowość ta zwała sięh Srostów, a u Długosza Vrzostów i Zwrosztow.
Najdawniejsze ślady osadnictwa na tym terenie pochodzą z okresu kultury łużyckiej i okresu wczesnośredniowiecznego. Odkryte one zostały na wzniesieniu zwanym “grodzisko”, leżącym na pograniczu Rdziostowa i Marcinkowic.
Wspomina już tę wieś akt Gryfiny, wdowy po Leszku Czarnym, Pani Ziemi Sądeckiej, dany w Sączu 21 grudnia 1293 roku Wacławowi synowi Rincona. Królowa nadała tutejsze sołectwo Wacławowi, który za zgodą ksieni klasztoru klarysek miał założyć w lesie wieś na prawie niemieckim. Osadnicy mieli mieć 15 lat wolności, po czym mieli płacić daniny w wysokości takiej jak mieszkańcy Barcic. Sołtys otrzymał karczmę, łan lasu na wieczność i łan pola na czas, jak długo będzie sołtysem, po czym miał z niego płacić zakonnicom czynsze.
Za Długosza wieś należała do parafii w Podegrodziu, miała wówczas 6 szerokich i długich niemieckich łanów kmiecych równych dwunastu innym. Każdy kmieć płacił klasztorowi 8 szkotów czynszu, dawał koguta, dwa sery i 20 jaj. Za osep dawali miarę pszenicy, dwie miary owsa i 4 grochu, robili powabę z dziesięcin, prebendzie chochorowskiej w Nowym Sączu dawali 17 do 20 grzywien.
Rejestr poborowy z roku 1581 stwierdzał, że we wsi było 1 ½ łana kmiecego, a właścicielem wsi był klasztor klarysek ze Starego Sącza. Dzierżawcą wsi był zaś Marcin Lutomirski.
Rejestr poborowy z roku 1629 wymieniał również 1 ½ łana kmiecego, a dzierżawcą był Stanisław Skaradek.
Do I rozbioru stosunki własnościowe nie uległy zmianie, ale w latach 1782 – 1785 dobra klarysek zostały skonfiskowane i włączone do austriackich dóbr kameralnych. W miarę upływu lat część z tych dóbr sprzedano na licytacji – Wittigom, a resztę rozparcelowano
W roku 1881 wieś wymieniano wraz z przysiółkiem Drzykowa, w którym było dziewięć domów i 59 mieszkańców. Cała wieś liczyła 59 domów i 326 mieszkańców – w tym 242 katolików, 18 ewangelików i 7 Żydów.
W połowie XIX wieku wieś nawiedziła epidemia cholery, wówczas to zmarłych chowano na specjalnym miejscu zwanym “cmentarzem cholerycznym”.
W podzięce za uratowane życie rodzina Potoczków ufundowała kapliczkę. Z tej to rodziny wywodzą się patroni szkoły – założyciele Związku Stronnictwa Chłopskiego – Jan i Stanisław Potoczkowie.
W okresie I wojny światowej we wsi stacjonowały oddziały legionów, których zadaniem było ostrzeliwanie drogi położonej po przeciwnej stronie Dunajca, a w jednym z tutejszych domów stacjonował wówczas Józef Piłsudski.
W roku 1922 rozpoczęto na terenie wsi zorganizowane nauczanie.
W tragicznych czasach II wojny światowej Rdziostów stał się miejscem straceń miejscowej ludności, po dziś istnieje tutaj “cmentarz rozstrzelanych”.
Do obiektów godnych uwagi w Rdziostowie należą: cmentarz wojenny, grodzisko, liczne przydrożne kapliczki oraz stary dąb będący “pomnikiem przyrody”.
Obecnie we wsi działa Szkoła Podstawowa im. Stanisława i Jana Potoczków.
Przez Rdziostów prowadzą również szlaki turystyczne, wędrując którymi można dotrzeć na Białowodzką Górę oraz ścieżki przyrodnicze Rdziostów – Chełmiec.
Źródło:
- W. Bazielich, Historie starosądeckie, Kraków 1965.
- Województwo Małopolskie – Informator turystyczny 2003.
