W okresie 31 maja b.r. - 11 czerwca b.r. w szkołach podstawowych z gminy Chełmiec odbyły się spektakle teatralne o tematyce profilaktycznej sfinansowane ze środków Gminnej Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowym w Chełmcu (GKRPA).
Zrealizowany przez Teatr Profilaktyczny im. Marka Kotańskiego z Krakowa za zlecenie GKRPA cykl programów profilaktyczno-wychowawczych obejmował 22 spektakle teatralne wraz z prelekcją skierowane do około 1200 uczniów klas I-III oraz około 1200 uczniów z klas IV-VI łącznie około 2400 uczniów ze szkół podstawowych z gminy Chełmiec.
Spektakle te odbywały się w szkołach podstawowych z terenu gminy Chełmiec.
Program profilaktyczny zatytułowany „Grecki maraton Żółwia Zorby… ” ok. 60 minutowy spektakl połączony ze spotkaniem ze specjalistą (psycholog, były policjant), skierowany był do dzieci z klas I-III Szkół Podstawowych.
„Grecki maraton Żółwia Zorby” to mądra, zabawna i niezwykle rozśpiewana bajka profilaktyczna. Jej akcja toczy się w słonecznych realiach, zabarwionych pogodną, grecką mentalnością. Jest więc żółw grecki o imieniu Zorba, osiołek Nikolaos, koza Dora oraz bliźniacze węże Takiss i Mikiss. Zwierzęta mieszkają u stóp Akropolu. Gaj pełen oliwek, a także tajemnicze ruiny starożytnych zabytków to wymarzone miejsca do przeżywania fascynujących przygód z bardzo czytelnym morałem profilaktycznym.
Bajka stawia przede wszystkim na naukę rozróżniania dobra i zła w kontekście dziecięcej przemocy i źle pojętej rywalizacji sportowej. Przestrzega przed nałogami, jakimi są papierosy i alkohol. Ukazuje wartości takie jak dobro, przyjaźń, koleżeńskość, wytrwałość i mądrość. Jej fabuła oparta jest na motywie biegu maratońskiego. Bohaterowie biorą udział w wyścigu z Salonik do Aten, którego finał ma nastąpić na Wzgórzu Akropol. Dwa psotliwe węże Takiss i Mikiss przez cały czas trwania bajki „zgrywając Greka” psocą, utrudniają bieg, wywołują awantury. Poza tym, wiedząc o prowadzonych na wzgórzu wykopaliskach, chcą skraść poszukiwany przez archeologów, niezwykły, tajemniczy skarb…
Spektakl stworzony został z dużym, „południowym” rozmachem, widocznym w scenografii i kostiumach, nawiązujących do kultury greckiej. Muzyka inspirowana jest ilustracją muzyczną ze znanego i lubianego filmu „Grek Zorba”, która tak jak chyba żadna inna, wciąga dzieci do aktywnej nauki w trakcie zabawy. Po szczęśliwym zakończeniu zabawnych perypetii, wszyscy uczestnicy biegu tańczą słynny na cały świat, charyzmatyczny „Taniec Zorby”.
Program profilaktyczny zatytułowany „Nikogo nie ma w domu…” ok. 70 minutowy spektakl połączony ze spotkaniem ze specjalistą (psycholog, były policjant), skierowany był do dzieci z klas IV-VI Szkół Podstawowych.
Rodzice 12-letniego Patryka wyjechali do pracy za granicę, pozostawiając chłopca pod opieką „dorosłej” siostry. Dziewczyna ma jednak ciekawsze zajęcia od pilnowania brata i praktycznie chłopak jest pozostawiony sam sobie. Dotąd wzorowy uczeń odkrywa „uroki” życia na własną rękę. Te „uroki” odkrywa przed nim Agata (13 lat). Dziewczyna jest autorytetem dla innych zbuntowanych dzieciaków na osiedlu- choć w szkole ma poważny problem z rówieśnikami silniejszymi od niej z lokalnego gangu.
Agacie potrzebny jest partner do współrealizowania pomysłów na spędzanie wolnego czasu - i bezpieczna kryjówka. Patryk jest idealną „ofiarą”. Z czasem miejscem wagarowania i próbowania różnych używek staje się jego dom. Sytuacja praktycznie wymyka się spod kontroli. Agata posuwa się do różnych działań, których celem jest zniechęcenie Piotrka do chodzenia do szkoły, podejmuje próby zastraszania go poprzez publikację w Internecie nakręconego komórką filmu, który sprawia, że chłopiec wstydzi się swoich kolegów. Przemoc, której sprawcą jest ta trzynastolatka jest jednak tylko w części dziełem jej wyrachowania. Zjawisko, jakim jest przemoc jest bardzo groźne, bo wymyka się często spod kontroli, co również w pewnym momencie uzmysławia sobie Agata…
Wychowawczyni Patryka zaniepokojona przedłużającą się absencją chłopca w szkole stopniowo odkrywa prawdę i przyczyny zachowania swojego podopiecznego. Podejmuje szereg zdecydowanych działań, które mają na celu pomoc nastolatkom. Przy okazji dowiaduje się sporo na temat problemów „młodych gniewnych”…
Program „Nikogo nie ma w domu” pomyślany jest tak, by dzieci wspólnie ze specjalistami SPS, a później z nauczycielami i rodzicami, poznały szereg konkretnych rozwiązań problemów, związanych z prześladowaniami i przemocą w szkole. Najpierw rozróżniają, jakie zachowania są już uważane za przemoc, zastanawiają się z nami, później, jakie ich zachowania mogą prowokować sprawców do stosowania wobec nich przemocy. „Młodzi gniewni”, to nie tylko popularny slogan. To czas adolescencji, w którym już nie dzieci, a jeszcze nie młodzież- poszukuje autorytetów, kwestionując często niejako automatycznie dotychczas uznawane wartości i osoby, które je wyznają. Rodzice, nauczyciele często przestają być tymi, do których należy i warto zwracać się o pomoc w trudnych sytuacjach…